این روزها که درگیر مساله ای به نام کرونا ویروس هستیم، تغییرات گسترده ای را در سبک زندگی خود و اطرافیان مان می بینیم. تغییر سبک زندگی، موضوعی است که به این سادگی ها در زندگی هر کسی رخ نمی دهد و نیاز به تفکر، اراده و پیگیری مداوم دارد. اما کرونا توانست در اندک زمانی این مهم را در زندگی بسیاری از افراد محقق نماید.
کرونا ما را مجبور کرده است که مدام دستهایمان را بشوییم، دست به صورتمان نزنیم، هرآنچه وارد منزل می کنیم، ضدعفونی کنیم. خروج از خانه را به حداقل برسانیم. از دست دادن و تماس نزدیک با دیگران خودداری کنیم. در خارج از منزل دستکش و ماسک استفاده کنیم. در هوای دل انگیز بهاری بر میل شدید به بیرون رفتن و گشت و گذار در طبیعت غلبه کنیم. از دیدار بزرگترها و عزیزانمان چشم بپوشیم و به شنیدن صدایشان اکتفا کنیم. سنت های دیرینه عید نوروز مثل دید و بازدید، خرید عید، مسافرت و ... را به جا نیاوریم.
و در نهایت در خانه ماندمان را مدیریت کنیم و بسیاری از کارهایی که تاکنون انجام نمی دادیم مثل خرید آنلاین، مطالعه، بازی های دست جمعی در منزل و ... را بیاموزیم و انجام دهیم.
اینها واقعا تغییرات شگرف و گسترده ای در سبک زندگی ماست که اگر پیش از این به ما می گفتند که ایجاد چنین تغییراتی شدنی است، مسلماً آن را انکار می کردیم، ولی اکنون می بینیم که تبدیل به روتین های زندگی ما شده اند. فکر می کنید چرا توانستیم در چنین زمان اندکی این حجم از تغییرات را در خود ایجاد نماییم؟
بله صحیح است. ترس از به خطر افتادن جان خود و عزیزانمان توانست چنین تغییراتی را در مدت زمان اندک در ما محقق کند. چقدر شگفت انگیز است که ترس می تواند موجب تقویت اراده گردد.
به همان اندازه که چیزی را می خواهیم از از دست دادن آن می ترسیم و این ترس می تواند ما را وادار کند که یک سری کارها را انجام دهیم و از خیر یک سری دیگر بگذریم.
به عبارت بهتر این ترس، ما را در غلبه بر تمایلات روزمره به خاطر منافع بلند مدت توانمند ساخته است. این امر نشان می دهد که اگر بخواهیم می توانیم تغییرات گسترده ای در ابعاد دیگر زندگی مان نیز ایجاد نماییم، البته در صورتی که به همان اندازه که سلامتی و جانمان برای مان اهمیت دارد، اهداف مان نیز برای مان مهم باشد و به آنها متعهد باشیم.
حدیث 
